Κορυφογραμμή και υπόγεια

Εἶναι ἡ τρίτη προσπάθεια που κάνω γιά νά ξεκινήσω νά ἀποτυπώνω στό χαρτί τίς σκέψεις μου. Καί αὐτό γιατί ἡ πολυπλοκότητα καί ἡ σύνθεση των ἐννοιῶν δέν θέλω νά ἀλλοιώσει αὐτό που αἰσθάνομαι τώρα. Εἶναι 7:10 κάπου στήν ἀττική στούς πρόποδες ἑνός λόφου…Χαζεύω τον ‘'φορτωμένο'’ γκρίζο οὐρανό που ἁπλώνεται πάνω ἀπ'΄το λόφο. Το μυαλό μου ἔχει ἀδειάσει ἀπό τίς πολιτικές καί κοινωνικές καρικατοῦρες που προσβάλουν την αἰσθητική μου καί ταξιδεύει σέ ἀγαπημένες παιδικές ἀναμνήσεις.. Νοιώθω νά περπατῶ στήν κορυφογραμμή. Γυρνῶ το κεφάλι μου στήν τσιμεντούπολη…Δράμα! Ἀναρωτιέμαι πόσο πόσο ΄΄ἄνθρωπος΄΄ παραμένει κάποιος που ἀντί γιά την κορυφογραμμή περπατάει στά ὑπόγεια...