Δηώ, παμμήτειρα θεά!

Ἐπειδή ἡ   κοινωνική σταθερότητα εἶναι ρευστή  ὅπως  οἱ πολιτικές συνειδήσεις στά μυαλά των περισσότερων , ἐπιβάλλεται νά στραφοῦμε σέ διαχρονικές ἀξίες πού ἀνέδειξαν την Σκέψη καί την Δημιουργία  ἀπαλλάσοντας τον Ἄνθρωπο ἀπό νοητικά σκλαβοπάζαρα…

Ἡ μοναδική περίοδος που ἀπαντάει σ'αὐτήν την κατάσταση εἶναι ἡ περίοδος ὀπου οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες παρέμειναν ἀνεπηρέαστοι ἀπό προσμίξεις ἰδεῶν πού ἐπικρατῆσαν δυστυχῶς ἀργότερα καί λεηλατῆσαν την ὑπόσταση του.  Τον ἔκαναν νά πετάξει τα λευκά καί νά ντυθεῖ στά μαῦρα. Νά γονατίζει  καί νά σκύβει ἀντί νά στρέφει το βλέμμα του ψηλά στόν οὐρανό.

Φθινοπωρινή Ἰσημερία σήμερα καί τί ποιό ἰδανικό νά στραφῶ καί νά ὑμνήσω την θεά Δήμητρα .

Καλῶ την θεά Δήμητρα λοιπόν  την μητέρα των πάντων,τη  δαιμονία θεά  μέ τα πολλά ὀνόματα  ω σεβαστή Δήμητρα, πού τρέφεις τα παιδιά καί δίδεις την εὐτυχίαν ὦ θεά πού δίδεις τον πλοῦτον τρέφεις τα στάχυα, παρέχεις τα πάντα καί χαίρεσαι  στήν εἰρήνη  καί στίς  ἐργασίες!

Μέ την εὐχή νά σπείρεις  τον καρπό της Σκέψης στά καμένα μυαλά των περισσοτέρων  νεοελλήνων ραγιάδων…