Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Σπάσε τα δεσμά σου!

Ἄν σ ἀρέσει αὐτό που βιώνεις κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει νά πληρώνεις νταβατζῆδες κάτσε στ' ἀυγά σου … Ἄν σ ἀρέσει ...

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Ἄπατος πάτος!

‘’…Βρέθηκα  τίς προάλλες σέ μιά πληκτική αἴθουσα ἀναμονῆς. Βαρεμάρα καί βουβαμάρα μέχρι την ἐμφάνιση ἑνός ἡλικιωμένου κυρίου που ἔδωσε ἐνδιαφέρον στό ὑπόλοιπο μισάωρο που ἤμουν ἀναγκασμένος νά βρίσκομαι ἐκεῖ. Χωρίς νά ψάχνει κάποια ἀφορμή, ἄρχιζε νά μονολογεῖ γιά την σημερινή κατάντια της Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Παρόλο που τα  τελευταία 3 χρόνια ἔχω διαβάσει ἀρκετά ἄρθρα  σχετικά μέ το σημερινό οἰκονομικό ἀδιέξοδο ,  ὀμολογῶ ὅτι  τα λόγια του ἦταν ἡ πιό εὔστοχη ἀνάλυση που θά μποροῦσε νά γίνει κι ἀπ' τον καλύτερο Οικονομολόγο. Καυστικός, εὔστοχος μέ ἀπαντήσεις ἕτοιμες ἀφοῦ τα οἰκονομικά ἀδιέξοδα στά ὁποία εἶχε περιέλθει δέν του ἀφηναν περιθώρια γιά ὡραιοποιήσεις καί μαγικές εἰκόνες . Ἡ κουτσουρεμένη σύνταξη ἐκείνου τοῦ πολυλογά γεράκου  ἐνεργοποίησε το ἔνστικτο της αὐτοσυντήρησης του.
Καθόμουν καί ἀπολάμβανα την προσπάθεια αὐτοῦ του  ἀνθρώπου  νά ἀφυπνίσει τίς κοιμισμένες συνειδήσεις. ‘’Δύσκολοι καιροί γιά πρίγκιπες παππούλη’’ σκέφτηκα ,εἰδικά ὅταν οἱ πρίγκιπες ἔχουν την  ἐγκεφαλική φαρέτρα τους ἄδεια. Ἡ πανοπλία τους εἶναι υφασμάτινη , φθαρμένη καί πολύ εὐάλωτη. Μά πάνω ἀπ' ὅλα ἡ διάθεση γιά ἀγώνα εἶναι ἀποδεκατισμένη. Βλέποντας τίς φάτσες ἐκείνων των βαριεστημένων ἀνθρώπων ἀναρωτήθηκα ἄν θά πρέπει νά φτάσει κάποιος στό  ὅριο  ἀντοχῆς γιά νά σηκώσει κεφάλι. Καί εἶναι ἄραγε σίγουρο ὅτι θά μπορέσει νά διακρίνει αὐτό το ὅριο;…Ἡ ἄμβλυνση των συνειδήσεων ἀμβλύνει μοιραία καί αὐτό το ὅριο. Γίνεται δυσδιάκριτο κι αὐτό ἀκόμα το ἔσχατο ὅριο ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας. Φεύγοντας ἀπ' την αἴθουσα ἄφησα πίσω μου μαινόμενο τον λαλίστατο καί ἀγανακτισμένο  ἡλικιωμένο  κύριο. Ἔριξα μιά τελευταία ματιά στή σύνθεση τοῦ βουβοῦ ἀκροατηρίου. Μιά γυναίκα μέ το παιδάκι της,  δύο γιαγιάδες που κουνοῦσαν συγκαταβατικά το κεφάλι τους καί τρεῖς τύποι πού ἔδειχναν νά ἀδιαφοροῦν γιά τα ἀγανακτισμένα λόγια τοῦ παππού. Ὅλοι εἴχαμε τοὐλάχιστον ἕνα κοινό , το δικαίωμα ἐπιλογῆς στό τρόπο διακυβέρνησής μας.  Το ὕψιστο  δικαίωμα κάθε πολίτη πού ἀποτελεῖ το πρωταρχικό στοιχεῖο ἑνός ὑγειοῦς πολιτικοῦ ὀργανισμοῦ. Εἶναι μᾶλλον  σίγουρο ὅτι οἱ γιαγιάδες καί το πιτσιρικάκι της παρέας δέν θά εἶχαν ἀκούσει γιά κοινωνικά συμβόλαια καί κοινωνικά συστήματα. Ὅσον ἀφορᾶ τους ὑπόλοιπους ἴσως νά ἤξεραν κάτι παραπάνω, ἴσως καί περισσότερα ἀπό μένα ἀλλά ἡ ἀδιαφορία των προσώπων τους ἦταν προκλητικά ἐκνευριστική. Προφανῶς ἔθεταν ἄλλες προτεραιότητες που ὑπαγορευόταν ἀπ' τίς ἀνάγκες τοῦ μικρόκοσμου τους. Ἔτσι προσπερνοῦσαν το πραγματικό  πρόβλημα ,τα ἀληθινά  αἴτια της μιζέριας τους  καί μοιραία περιορίζονταν  στή διαχείριση των καταστάσεων  πού προέκυπταν  ἀπ' αὐτό το πρόβλημα…''


                                                                      Ἀπόσπασμα ἀπ' το βιβλίο << Ὁ Ἀντικοινωνικός >>

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου